Beste Hamilton, Marko en Vasseur: tel de volgende keer even tot tien...

Vooropgesteld, ik kan me heel goed voorstellen dat je er moe van wordt om steeds dezelfde vragen te moeten beantwoorden, wij als beroepsgroep kunnen best vervelend of volhardend zijn. Maar je bent wel een publiek figuur in de Formule 1. Het te woord staan van de pers hoort bij je job en dat hetgeen wat het publiek graag wil weten niet helemaal aansluit bij dat wat jij niet wilt vertellen, is dikke pech. De sport bestaat boven alles bij de gratie van de fans en het is aan de journalisten om de vragen te stellen en thema's aan te snijden die leven onder de fans.

Dus ja, ik heb het over jou, Lewis Hamilton. Ik heb het over jou, Helmut Marko en óók over jou, Fred Vasseur. Alle drie gaven ze op enig moment in Japan te verstaan he-le-maal klaar te zijn met bepaalde vragen, in het geval van Lewis Hamilton met Ferrari-vragen. Of hij met jaloezie naar Ferrari keek na wéér een draak van een race in de Mercedes? Confronterend, allicht. De beste vraag ooit? Wellicht niet. Maar kom op. Maar voor iemand die vredelievendheid predikt in de paddock als geen ander was tien seconden extra nemen voor een afgezaagd antwoord het minste wat je mag verwachten. Alles beter dan weglopen uit een interview. En als fatsoen niet genoeg motivatie daarvoor is, dan toch die 45 miljoen dollar die je per jaar krijgt bijgeschreven om te doen wat je moet doen, waar dit een niet te missen onderdeel van is.

Zelfs een Max Verstappen, die zelf in het verleden weinig geduld had met de pers en weinig charmant ooit opperde dat hij de eerstvolgende journalist die het over zijn onstuimige rijgedrag ging hebben een kopstoot zou geven, staat vandaag de dag met rust iedereen te woord, zelfs als het over de hekele perikelen bij Red Bull gaat. Hij zal er echt niet op zitten te wachten en laat zich niet te veel in de kaart kijken, maar geeft wel antwoord. De kalmte waarmee hij zijn uitvalbeurt in Australië onderging was lovenswaardig, tot het punt waarop menigeen dacht: "Waar is de oude Verstappen gebleven?"

In dat opzicht kan Helmut Marko ook nog wel wat leren van zijn eigen pupil. Die wenste niet lastig gevallen te worden met de vraag of hij de felicitaties over de wereldtitel van andere teambazen al in ontvangst neemt. Was het speels bedoeld? Misschien wel, misschien niet. Natuurlijk is het geijkte antwoord 'het seizoen is nog lang, er kan nog van alles gebeuren', maar gééf dat antwoord dan ook. Er speelt al genoeg waarover Red Bull het achterste van de tong niet laat zien, dus laat je niet kennen als je de meest makkelijke der makkelijke vragen te beantwoorden krijgt.

Hetzelfde geldt voor Fred Vasseur die een journalist afkapt als het gaat over de vraag of Hamilton te vroeg is vastgelegd gezien de prestaties van de Brit, maar zeker ook van Carlos Sainz, die zijn stoeltje noodgedwongen af moet staan. Als je vol bombarie Hamilton aankondigt, dan zijn dat soort vragen misschien niet leuk, maar wel gerechtvaardigd, ook als die vraag twee weken eerder al door iemand anders was gesteld. "Kopieer het antwoord van toen maar." Juist ja.

Dat de vragen steeds terugkeren betekent immers niet dat steeds dezelfde persoon die vragen stelt. Er zijn media op het circuit aanwezig die misschien maar een accreditatie voor één GP hebben gekregen en die volledig willen benutten. Sta je daar met je goede bedoelingen, enkel en alleen om afgewimpeld te worden door de grote namen uit de sport. Dat hóéft toch niet, jongens. Het zorgt niet alleen voor chagrijn, het zal ook op geen enkele manier goed zijn voor je eigen imago.

Natuurlijk kan je als journalist je boekje te buiten gaan. Blijf bijvoorbeeld met je neus uit de privélevens van de coureurs en andere mensen uit de Formule 1. Maar dit waren allemaal vragen die gerelateerd waren aan de competitie en wat daar mee te maken heeft. Tough it out guys, tough it out.