F1-drama's: de zwartste dag uit de geschiedenis van de sport

Om redenen van auteursrecht en de aard van het beeldmateriaal delen we geen beelden van de genoemde crashes. Daarom hebben we voor een algemene foto van Spa-Francorchamps gekozen.

Jack Brabham won de GP van België in 1960, maar de race wordt om de verkeerde redenen herinnerd na de dood van Chris Bristow en Alan Stacey. De start van het weekend verliep al stroef tijdens de trainingen toen Stirling Moss en Mike Taylor gewond raakten bij afzonderlijke ongelukken. 

Moss liep twee gebroken benen op waardoor hij enkele maanden niet in actie kon komen en ook de 24 uur van Le Mans in 1960 miste. Voor Taylor maakten de verwondingen die hij opliep na zijn crash in Stavelot een einde aan zijn racecarrière. 

Het ging van kwaad tot erger in de race toen Chris Bristow met zijn Cooper-Climax van zijn lijn afraakte bij Malmedy en tegen een vier meter hoge talud crashte. De coureur werd uit zijn bolide geslingerd en kwam terecht in het prikkeldraad, waardoor hij in wezen werd onthoofd. 

Slechts vijf ronden later verloor Stacey de controle over zijn Lotus-Climax. Omstanders verklaarden dat hij in het gezicht werd geraakt door een vogel, waardoor hij de controle over zijn Lotus verloor en zijn auto met een salto een veld in stuurde. De auto vloog in brand met Stacey vast in de auto, waardoor ook hij om het leven kwam. 

De GP van België van 1960 is een van de twee keren dat er twee coureurs omkwamen tijdens een F1-evenement. De andere keer was tijdens de GP van San Marino van 1994 (Ayrton Senna en Roland Ratzenberger). De gebeurtenissen op Spa zijn echter de enige waarbij beide gevallen plaatsvonden tijdens de race zelf.

Bristow mocht niet ouder worden dan 22, Stacy overleed op 26-jarige leeftijd. Beide coureurs stonden aan het begin van hun F1-carrière met niet veel meer dan een handjevol Grands Prix op de teller.